Etna wil stoppen met roken

Nu ben ikzelf ietwat voorbarig geweest: aannemende dat het hier sigaretten betrof. Met een sigaartje liggen de zaken anders, uiteraard. Die rook ik zelf, dus dat mag gee nnaam hebben.

Met pijp nog anders, mits slechts een kruidige Heerenbaai gebruikt wordt.
Maar dan had Etna wel Bernhard geheten; deze mogelijkheid kunnen wij gevoeglijk uitsluiten.

*EDIT ON* … geen naam … //edit off//

Wel een pontje naar André Kuipers kunnen verzorgen maar geen editfunctie: de mensheid kachelt achteruit.

Die editfunctie… zou het roken daarbij ook een factor kunnen zijn?

Niet waarschijnlijk, Heer Spaland: persoonlijk doe ik niet aan rookgerief binnenshuis, dus aangezien ik geen draagbare computer tot mijn beschikking heb -noch dat dit ooit een overwegenswaardige aanschaf zal zijn- loop ik mijn rondjes in het Melachtonpark, de natuur aldaar voorziend van gezonde rook.

Ik wens toch te persisteren bij mijn eerdere opmerking, Heer Jeettje. Zoals u weet wordt er zo veel aan het roken toegeschreven. Het zou misplaatst zijn om de editfunctie, en daarmee ook De Speld, dit voorrecht te ontnemen.

Ach, op die driewieler, Heer Spaland. Tja, dan zal het zo zijn dat bij menig scribent hier de rook uit de oren stoomt bij het willen herstellen van een vergissinkje.

Hoewel natuurlijk dan wel opgemerkt dat De Speld en de editfunctie onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn, ergo conclusio: De Speld is ook een gevolg van roken?

De Speld en het roken zijn beiden te rangschikken onder de genotsmiddelen, Heer Jeettje. Wat betreft de editfunctie zou kunnen worden gesteld dat alle genotsmiddelen – zoals daar zijn roken, drinken en wat dies meer zij – bij onoordeelkundig gebruik wel een schaduwzijde kennen.

Overigens zonde dat u uw sigaartje slechts buitenshuis rookt. Binnenshuis komt een heerlijke Justus van Maurik, Huifkar of Olifant veel beter tot zijn recht.

De Speld en roken zijn beiden genotsmiddelen, Heer Jeettje. Zoals alle genotsmiddelen – zoals daar zijn roken, drinken en wat dies meer zij – kunnen bij onoordeelkundig gebruik wat schaduwzijden aan het licht komen. Zo wordt een te ondoordacht reageren bij De Speld gestraft met de editfunctie, of beter gezegd de non-editfunctie.

Overigens zonde dat u uw sigaartje slechts buitenshuis rookt. Binnen blijft de rook veel beter hangen en komt een edele Justus van Maurik veel beter tot zijn recht.

Wat u gelijk heeft, Heer Spaland; waar té voor staat heeft nimmer goede zijden, met uitzondering van tevreden, is mij verteld.

Tja, sigarenrook, het effect ‘the day after’ is minder aangenaam, vrees ik. Ook al geniet men van een Dominicaanse Balmoral of Guantamera: mits niet goed gelucht ruikt dan toch het naar een oudemannenclub verslaafd aan gepoederde Bolknak.

Maar ik bemerk dat ik nodig langs Van Dalen moet teneinde de voorraad op peil te brengen. Eens kijken welk waarschuwingsetiketje er nu weer op zit, wellicht: Pas op! Door overmatig roken kunt u De Speld gaan lezen?

Wellicht, Heer Jeettje, zou de waarschuwing kunnen luiden: Roken kan leiden tot editfunctiedisfunctie.

Als het gaat om bepoederde bolknaks zou daaraan kunnen worden toegevoegd dat het poeder als bijwerking kan leiden tot breedsprakigheid. Dat herinner ik mij van de dorpskapper van weleer, de heer Piet de Plukker, die deze bolknaks rookte en steevast in debat was met de aanwezige klanten.

Niet uitgesloten moet worden geacht, Heer Spaland, dat de bolknak een zacht afscheid neemt tesamen met heerenkappers en veemarkthandelaren.

Persoonlijk gevoel ik niet de behoefte om een Vereeniging tot behoud van de Bolknak op te richten; het is meer een signalering tot alertheid.

T.A. Bak mei 24th, 2012

Stoppen met roken is een kwestie van wil. Als het niet lukt, wil je niet of je hebt geen wil

Dat klopt helemaal, uw constatering, beste Bak. Ik wil niet stoppen met sigaren roken: het is me te lekker.

En dat niet stoppen lukt me wonderwel uitstekend: ik bezit dan ook een sterke wil.

Ach ja, de heerenkappers met hun talmende conversatie. Hierdoor moest men voor een knipbeurt wel een middagje uittrekken. Hierdoor was men ook in de gelegenheid om in de leesmap de bladen te raadplegen die er thuis niet in leken te zitten…

Maar goed. Ik dwaal af, geloof ik. De bolknak was zo’n beetje het bekendste type sigaar. Ik herinner mij dat mijn vader altijd een doosje in huis had: Agio Gouden Oogst. Onlangs merkte ik op dat de sigarenhandel deze gouden oogst nog steeds in het assortiment voert, zodat beter van een eeuwigdurende oogst kan worden gesproken.

Nu u het zegt, Heer Spaland; de bolknak blijft in het assortiment voorradig. Dit werpt natuurlijk de vraag op of de voorraad destijds met enorme aantallen is verrijkt, Elizabeth Bas is een andere naam die in het geheugen naar voren springt, dan wel dat er onverhoopt een Vereeniging tot behoud van de bolknak actief is.

Dat laatste heeft de schijn van onwaarschijnlijkheid: persoonlijk ken ik niemand die toegeeft op zijn tijd een bolknakje op te steken.
Wellicht moet historiografisch onderzoek gepleegd worden in streken als Midden-Beemster en de omgeving van Kootwijkerbroek?

Inderdaad wellicht Kootjebroek, Heer Jeettje. En uiteraard de rest van de Bijbelgordel.
Daarnaast juist van God verlaten oorden als Vlagtwedde waar de tegenwoordige nieuwerwetsigheden nog niet zijn doorgedrongen en men als fietsverlichting nog een carbidlamp bezigt.
U kent dat wel, oorden waar fietsers nog hun hand uitsteken bij het afslaan, oorden waar u en ik nooit komen. Oorden waar men nog aan wedstrijden paalklimmen doet: eerste prijs een pijp, tweede prijs een pijp, derde prijs een pijp.

Ach, ik heb er van gehoord, Heer Spaland, doch eerlijkheid gebied mij te verklaren dat mijn weg pijlsnel door dezulks gebied voert, dan wel een omweg de preferentie heeft.

Het lijken me gebieden waar men nog niet dood gevonden wil worden -de eer van de famille dient hooggehouden te worden, nietwaar, en de jaren van antropolgisch veldonderzoek, het enig aanvaardbare excuus, liggen achter mij- en dat bezijden het fenomeen dat het enige wijle kan duren aleer men daar gevonden wordt: het Bourtangerveen is berucht om het vrijgeven van overledenen, en ik heb geen reden om aan te nemen dat dat in voornoemde gebieden anders is.
Men schijnt het daar te druk te hebben met pijproken, naar het zich laat aanzien.

Het werpt wel weer de vraag op hoe het mogelijk is dat in hoogbeschaafde gebieden zoals Scyedam en Rotterdam deze rookwaar dan toch in de schappen verzeild is geraakt.

Zoals gezegd, Heer Jeettje, oorden waar u en ik nooit komen. En waar men zeker niet dood moet worden gevonden. Op zich is het reeds onverstandig om dood te worden gevonden, maar voor veengebieden is daar een bijzondere reden voor. Door de conserverende werking van het veen loopt men de kans om net als het meisje van Yde in het museum te eindigen, dit uiteraard tot ontzetting van de famielje zo over enige eeuwen nog te traceren is.

Men hanteert wel de pijp, maar op schandelijke wijze. Men is te arm of (in het geval van de bevindelijken) te gierig voor een verfijnde Heerenbaai. De pijp dient aldaar voor de verdere versmeuling van de sigarenpeuk. Hoogst betreurenswaardig.

Wat onze schappen betreft: wij kunnen het ons uiteraard niet veroorloven deze artikelen niet te kunnen leveren. Stel dat een kapitaalkrachtige en kinderloze oudoom u bezoekt en u kunt hem niet van de door hem verlangde minderwaardige rookwaar voorzien? Men dient de basisbeginselen van het verfijnd financieel management uiteraard niet uit het oog te verliezen. Bijkomend voordeel: als hij niets anders dan een bolknak wil, dan blijft hij in ieder geval van uw sigaren af.