GeenStijl-redacteur schrijft voor Reformatorisch Dagblad

“Onverenigbaar? Allerminst! We hebben zoveel raakvlakken, dat móet wel een vruchtbare samenwerking worden”. Bart Visser, directeur van het Reformatorisch Dagblad, heeft er alle vertrouwen in. Ambroos Wiegers, beter bekend als Prof. Hoxha van het populistische weblog GeenStijl knikt instemmend. In de informele sfeer van een Apeldoorns bruin café klinken de twee rasjournalisten op de zojuist gesloten overeenkomst: Hoxha zal een gastcolumn schrijven op de website van het bevindelijk gereformeerde dagblad. Deze maand nog.

“Mijn uitgangspunt is altijd geweest: zoek de overeenkomsten en vergeet de verschillen”, zo vertrouwt Hoxha ons toe. Hij vervolgt: “Overeenkomsten tussen GeenStijl en het Reformatorisch Dagblad zijn heel talrijk. De verschillen verbleken erbij.” Zowel het ‘shocklog’ als het dagblad dragen op niet mis te verstane wijze hun visie op deze samenleving uit. Inhoudelijk zijn er vele overeenkomsten. Hoxha: “Een goed voorbeeld is het pleidooi voor de doodstraf dat uit zowel de achterban van het Reformatorisch Dagblad als die van GeenStijl regelmatig weerklinkt.” Beide journalistieke media kampen met onbegrip vanuit de samenleving, aldus Hoxha. “De recentelijke ondervraging van mijn collega Fleischbaum door de politie geeft aan dat in de samenleving een diep onbegrip jegens GeenStijl heerst. Alleen al over de naam van het weblog gonst het van de misverstanden. Veel mensen suggereren dat wij een vrijplaats zouden zijn voor onbegrensde lompheid. In werkelijkheid willen we met deze naam echter duidelijk maken dat we geen onderscheid maken in levensstijl.” Iedereen is welkom bij GeenStijl, benadrukt Hoxha. Over de betiteling ‘nodeloos kwetsend’ zegt hij het volgende: “Als je even de moeite neemt jezelf meer in GeenStijl te verdiepen, zul je zien dat wij hiermee niets anders duidelijk willen maken dan dat wij kwetsen niet nodig achten.”

“Ook het Reformatorisch Dagblad en haar achterban zijn onderhevig aan hardnekkige vooroordelen” vult Bart Visser zijn gesprekspartner aan. “Zo bestaat het onuitroeibare misverstand dat wij alles letterlijk zouden nemen en geen humor zouden hebben. Als het om de Heilige Schrift gaat is dat zeer zeker waar. Echter, wij zijn ons er wel degelijk van bewust dat de alledaagse materiële en virtuele realiteit doordrenkt zijn van de ironie.” Visser, die regelmatig als reaguurder ‘Slappe Zuigvis’ op GeenStijl van zich doet spreken, moet dan ook uitbundig lachen om een term als ‘gristenhonden’ die regelmatig op de site valt. “Zodra ik de overdrachtelijke zin van deze term doorgrondde besefte ik dat ook taal een pareltje is in het Wonder der Schepping”. De tale Kanaäns en het internetjargon verschillen in wezen weinig van elkaar. Visser geeft een voorbeeld: “Masturberen. Daar wordt verhullend over gesproken, en dat is goed. Waar Geenstijl het heeft over ‘fappen’, prefereren wij de term ‘onaneren’. Hiermee verwijzen wij naar het Oudtestamentische verhaal van Onan, die zijn zaad op de rotsen verspilde.” Hij voegt hieraan toe: “Een doodzonde.”

“Natuurlijk, er zijn ook verschillen”, vervolgt Hoxha. De webredacteur geeft openlijk toe dat hij niet in God gelooft, maar verklaart daarbij wel te geloven dat er ‘iets’ is. Visser knikt begrijpend en verklaart dat “zo’n trivialiteit geen wig mag drijven tussen twee individuen die in één rechte lijn op elkaars golflengte liggen”. Ook de scheiding tussen Kerk en Staat leidt nog wel eens tot geanimeerde discussies, laten de twee ons weten. Hoxha: “Val deaud, zeg ik dan.” Visser: “Deo Volente, is daarop mijn antwoord.”

Op de vraag of de samenwerking eenmalig is of van langdurige aard willen de compagnons nog niet antwoorden. Wel verklaart Bart Visser uit te kijken naar de samenwerking met “zijn nieuwe makkert Ambreaux”. Hoxha op zijn beurt wil nog niets loslaten over de inhoud van zijn column, behalve dat het “een stuk zal worden waar je ter plekke van gaat fappen tot de vellen uit je broek spatten”.